Graham Masterton

Zapraszam do odwiedzenia serwisu Poltergeist, który w ostatnim czasie opublikował ciekawą recenzję CZERWONEJ MASKI Grahama Mastertona. Jej autorem jest Michał Sołtysiak.

Oto link: http://ksiazki.polter.pl/Czerwona-Maska-Graham-Masterton-c15798

Pamiętam, że gdy dziesięć lat temu pierwszy raz sięgnąłem po „Strach ma wiele twarzy” Grahama Mastertona, lektura tego zbioru wywołała we mnie mieszane uczucia. A raczej całą ich gamę, niekiedy zresztą całkiem sprzecznych – od zachwytu po obrzydzenie. Tym bardziej więc byłem ciekaw, na ile zawarte w książce opowiadania wytrzymają próbę czasu.

Albo „Strach…” nie zestarzał się, albo ja nie jestem aż takim zmurszałym grzybem, za jakiego momentami się uważam, bo książka ponownie namieszała mi w głowie. Nie rzuciła na kolana, bynajmniej, ale na pewno okazała się warta poświęconej jej uwagi.

Oczywiście, co do części umieszczonych w „Strachu…” opowiadań można mieć mniejsze czy większe zastrzeżenia. Jak to w życiu bywa. Na przykład „Żarłoczny księżyc”; oparty na świeżym pomyśle tekst, z pełnokrwistymi bohaterami i kompletnie położonym zakończeniem, jest najlepszym dowodem na to, że lepiej zostawić nieco pola dla wyobraźni czytelnika, niż uszczęśliwiać go na siłę wywalaniem kawy na ławę.

Zdecydowanie najsłabszym elementem zbioru są „Mężczyźni z Maes” – nudna jak plastykowe flaki opowiastka, mająca z grozą tyle wspólnego co wiewiórka z pancernikiem.
Z kolei najbardziej godnym polecenia fragmentem „Strachu…” jest „Żal”; ocierające się o geniusz studium obsesyjnej miłości, która potrafi unieść człowieka aż do samego nieba, by w następnej chwili posłać go w piekielne otchłanie, z których nie ma i nie będzie powrotu. Intrygująco wypada również „Sekretna księga Shih Tan” – z pozoru prosta opowieść o dążeniu do szczególnego rodzaju doskonałości i cenie, jaką trzeba zapłacić za jej osiągnięcie, oraz „Dusząca Kate” – wzbogacona egzystencjalnymi przemyśleniami historia niemożliwej do zaspokojenia żądzy.

Miłośników legendarnego indiańskiego szamana Misquamacusa ucieszy zapewne poświęcony mu tekst o poetyckim tytule „Wnikający duch”. Szkoda tylko, że został spartolony przez kiepskie tłumaczenie. Cóż, kwiatki typu: „odemknęła powieki” naprawdę potrafią zniweczyć przyjemność, jaką mogłaby dostarczyć lektura tego opowiadania.

Przed każdą z ośmiu prezentowanych w „Strachu…” historii autor umieścił krótkie wprowadzenie, przybliżające czytelnikowi genezę powstania tekstu i jego tematykę. Te quasi wstępy dają pewne pojęcie o tym jak powstawały kolejne utwory. Można odnieść wrażenie, że niektóre z nich są formą pamiętnika Grahama, sposobem na odreagowanie nie zawsze pozytywnych przeżyć dzieciństwa czy codzienności. Nie odkryję Ameryki stwierdzeniem, że tak jest z większością pisarzy. Szkopuł w tym, że efekty podobnych zabiegów najczęściej są znacznie mniej udane. W tym kontekście teoretycznie uzasadniony zarzut, że zawarte w „Strachu…” teksty są nierówne, wydaje mi się równie sensowny, co ocenianie literatury przy pomocy cyrkla i linijki.

Autor recenzji: Kazimierz Kyrcz Jr
Wydawnictwo: Albatros
Rok wydania: 2007
Liczba stron: 272
Format: 12,5 × 19,5
Nr ISBN: 9788373593039

Na serwisie Poltergeist pojawiła się całkiem sympatyczna recenzja najnowszego zbioru opowiadań Grahama Mastertona, zatytułowanego OKRUCHY STRACHU. Autorem tekstu jest Michał Sołtysiak. A oto i link:

http://ksiazki.polter.pl/Okruchy-strachu-Graham-Masterton-c15587

W sieci, a konkretnie na łamach serwisu Horror Online, pojawiła się pierwsza recenzja CZERWONEJ MASKI – najnowszej powieści Mastertona.

Oto link: http://horror.com.pl/books/recka.php?id=351

Miłej lektury!

Graham Masterton znany jest z tego, że lubi w swych książkach umieszczać złośliwe, przesiąknięte okrucieństwem demony. Nieważne czy pisze o meksykańskim Mictlantecutli, japońskich diabłach Tengu, czy samym Baronie Samedi, czyni to z niesłychaną finezją, przykuwając czytelnicze oko.

W powieści KOSTNICA mamy do czynienia z indiańskim demonem Kujotem, powoli odradzającym się w pewnym ogromnym starym domostwie. Zamiary nasz demon ma piekielnie złe. Jakżeby inaczej! Przed zagładą świat ocalić próbuje, pracujący w wydziale sanitarno – epidemiologicznym, John Hyatt. Do biura Hyatta razu pewnego wpada z pozoru ekscentryczny staruszek, skarżąc się, że jego dom… oddycha. Ponadto jest święcie przekonany, że ściany domostwa, w którym mieszka, wydają z siebie dźwięki bijącego serca…

Rozbawiony, zarazem zaintrygowany Hyatt jedzie sprawdzić, co w trawie piszczy. To, czego doświadcza w posiadłości starca nie potrafi wyjaśnić w żaden racjonalny sposób. Aby nie zdradzać czytelnikowi smaczków, napiszę tylko, że scena w "oddychającym" domu, a także późniejszych kilka, gdy demon zaczyna szarżę, są jednymi z lepszych i najdosadniej ukazanych jakie brytyjski mistrz horroru dotychczas stworzył. I krwawych, co warto dodać.

Na arenie wydarzeń pojawiają się ciekawe osobistości. Między innymi atrakcyjna – u Mastertona inaczej być nie może – pracownica księgarni Jane Torresino oraz indiański szaman (chyba nawet odrobinę podobny do Śpiewającej Skały z MANITOU), który decyduje się na podjęcie walki z rozwścieczonym Kujotem.

Powieść czyta się wyśmienicie. Jest krótka i bardzo treściwa, a postać zarówno Kujota jak i jego "wysłanniczki" – strasznej i krwiożerczej Panny Niedźwiedziej, sprawia, że czytelnikowi dreszcze przebiegają po plecach. Sugestywność opisów to mocny argument, świadczący o tym, że KOSTNICA jest godnym polecenia horrorem klasy B.

Potencjalny czytelnik może poczuć się zawiedziony, dobijając do końca opowieści. Jak to u Mastertona, na finiszu jest absurdalnie. Nic tylko boki zrywać, ale i to ma ponoć swój urok. Słyszałem o takich, co to czytają Mastertona tylko po to, by dobić do końca danej opowieści i połknąć go wyłącznie w celu poprawienia sobie humoru. Cóż, można i tak, prawda?

Autor recenzji: Robert Cichowlas
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy REBIS
Rok wydania: 2003
Liczba stron: 196
Format: 13 x 20
Nr ISBN: 8371204760